tuchscherer,
der
;–/-Ø
, auch -er
.›Handwerker, der Stoffe herstellt‹;
zu
tuch
2.Gehäuft Rechts- und Wirtschaftstexte.
Bedeutungsverwandte:
vgl. gewandmacher
tucher
tuchmacher
Wortbildungen:
tuchschererampt
tuchscherergasse
tuchschererknecht
Belegblock:
Loesch, Kölner Zunfturk.
2, 525, 10
(rib.
, 1460
): Herman van Nuysse, van weigen der meistere ind broedere des dochscherreamptz zo deser sachen geschickt.
Kollnig, Weist. Schriesh.
75, 30
(rhfrk.
, o. J.): Solle er [...] die rahmenzinße von denen wüllenwebern und duchscherern [...] einfordern.
Lemmer, Amman/Sachs. Ständeb.
60, 1
(Frankf./M.
1568
): Der Thuchschaͤrer. Hereyn / wer Thuch zu schaͤren hab / | [...] | Auch Barchant schmitzn vnd kutniren [...].
Schultheiss, Achtb. Nürnb.
110, 7
(nobd.
, 1384
): Ekhart tuchschererkneht.
Hoffmann, Würzb. Polizeisätze
115, 25
(nobd.
, 1424
/6
): Darnach so seczen wir, daz alle sneyder und tuchscherer kein gewant mit der elen nit sneyden sollen.
Fastnachtsp.
211, 6
(nobd.
, v. 1486
): Wie außgeschlossen ist ein kunter | Mit namen in der tuchscherergaß.
Roder, Stadtr. Villingen
101, 33
(önalem.
, 1492
): es sol dhain tuͦch scherer [...] dem andren das tuͦch von den gwandtschnidern one des andren willen, dem man das tuͦch ze scheren gibt, nit naͤmen.
Memminger Chron. Beschr.
8, 15
(Ulm
1660
): Die Schneider=Zunfft / dahin gehoͤren die Kuͤrsner vnd Tuchscherer.
Bremer, Voc. opt.
17048
; Straus, Juden Regensb.
821, 4
; Dirr, Münchner Stadtr.
747-50
; Brack
d 3r
; Maaler
411v
; Pfälz. Wb.
2, 589
.