steinmarder,
der
.
›Steinmarder‹;
vgl.
stein
 9,
marder
 1.

Belegblock:

Bischoff u. a., Steir. u. kärnt. Taid.
350, 3
(
m/soobd.
, Hs.
2. H. 17. Jh.
):
Fier ain stainmader .... 2 ß.
Dict. Germ.-Gall.-Lat.
507
(
Genf
1636
):
Steinmarder, martre, Mustella fœnaria.