pusil,
Genus?;
aus Diminutiv von
lat.
pusus/pusio
›Knabe‹
(Georges
).2, 2097
›kleiner Knabe, Knäblein‹.
Belegblock:
Luther, WA
48, 145, 10
(1544
): Meinem guten freunde [...] der mich pusillen vnd kind, auff seinen armen hat, ynn vnd aus der schulen getragen.
Rot
344
.