puntlich,
Adj.
›(bis auf den Punkt) sorgfältig, genau‹;
zu
punkt
1.Belegblock:
Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
3980
(rib.
, 1444
): ,Tzwaren‘, sprach sij, ,dat wapencleit is | Puntlich gemacht, des sijs gewis‘.
Chron. Köln
3, 913, 25
(Köln
1499
): ind hait dat [cloister] laissen buwen sere puntlich ind koestlich.
Baumann-Zwirner, Augsb. Volksb.
1991, 206
; Schwäb. Wb.
1, 1528
f.