prologus,
der
;
lat. Flexion;
aus
lat.
prologus
,
griech.
prólogos
›Vorrede, Prolog‹
(
Georges
2, 1982
;
Schulz/Basler
2, 683
).
›Vorrede, Prolog‹.
Bedeutungsverwandte:
vorrede
.

Belegblock:

Kurrelmeyer, Dt. Bibel
5, 6, 14
(
Straßb.
1466
):
Diser prologus der schrifte ist ein geharnischter anuanck aller búcher die wir gewandelt haben von hebreysch in latein.
Ebd.
9, 1, 1
:
DEr prophet ieremias dem diser prologus wirt vor geschriben.
Fischer, Eunuchus d. Terenz
4, 14
(
Ulm
1486
):
allso wirt in diser Comedi das argument für ainen prologum zů noch aigentlicher erklerung beschriben.
Bihlmeyer, Seuse
3, 1
(
alem.
,
14. Jh.
):
Diz ist der prologus, daz ist dú vorred diss bůches.
Eckel, Fremdw. Murners.
1978, 58
.