preide,
Genus?;
–/-n
;
zu
mnd.
prîde
›Aas, Cadaver, Leiche‹
(
Schiller/Lübben
3, 376
).
›Fleisch eines toten Körpers, Aas‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
1
as
 5.

Belegblock:

Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
8524
(
rib.
,
1444
):
Ich hain alre liefst zo essen die prijden | De alre meiste stynckent tzo allen tzijden.
Ebd.
10524
:
Dat sij vur eynre prijden neit en deden | Dey geynen merren lack en hedden.