präfect,
der
;–/-en
;aus
lat.
praefectus
›Vorgesetzter, Vorsteher‹
(Georges
).2, 1846
›Statthalter‹.
Belegblock:
Seemüller, Chron. 95 Herrsch.
53, 3
(oobd.
, Hs. 1. H. 15. Jh.
): Do wurden auch alle dëutsche land mit der Römer prefecten beseczet.
Eckel, Fremdw. Murners.
1978, 51
.