prädicament,
das
;aus
mlat.
praedicamentum
(DuCange
; 6, 456
Schulz/Basler
).2, 630
›Aussage, Eigenschaft‹;
vgl.
prädicieren
.Belegblock:
Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
1375
(rib.
, 1444
): Dit predicament hait sijn mircken | ind sijn doen ind sijn wircken | Anderswar dan an sich | Ind leget sijn fundament des gelijch.
Bömer, Pilgerf. träum. Mönch
1211
(rhfrk.
, um 1405
): Ich sehen wol daz du nit gelernt hast | Zu ettlichen sachen das predicament. | Das predicament ist also gestalt | Das is mit sinen worten uff ander sach tzalt.