1
poppe,
der
;
zu
mhd.
poppe
›Großsprecher‹
(
Lexer
2, 285
);
appellativische Verwendung der Koseform von
Jakob
(
Dwb
7, 2001
).
›Großsprecher, Schwelger‹.

Belegblock:

Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
197, 11
(
oobd.
,
1349
/
50
):
der poppen ist sô vil worden, daz si der gotshäuser guot und êr verpopelnt.