plenipotenz,
die
;Etymologie: neulateinische Bildung seit dem 17. Jh. aus
– Vgl. plenus
›voll‹
und potentia
›Kraft, (politische) Macht‹
(Schulz/Basler
).2, 563
Harbrecht, in: Zs. f. dt. Wortf.
(Verdeutschung von Zesen: 14, 78
volmacht
).›unumschränkte Gewalt, Vollmacht‹.
Belegblock:
Jones, French Borrowings
526
(a. 1620
; 1687
).