plätte,
die
;-n/-n
.›ein dem Schiff angehängtes flaches Fahrzeug, Prahm‹;
vgl.
plat
1.Belegblock:
Haszler, Kiechels Reisen
362, 27
(schwäb.
, n. 1589
): Derogleichen bletta werden zu Plescau in der Moscau auch gefunden, wölche uf dem Beibas hün und wüder säglen.
Mollay, H. Kottanerin
25, 22
(moobd.
, 1439
/40
): Da ward ain grossew scheffung, genant ain pletten, zuegericht.
Winter, Nöst. Weist.
1, 787, 9
(moobd.
, um 1460
): wer ambtmann sei daz der allzeit haben sol ain pleten und ain zullen.
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 428
; Schmeller/F.
1, 463
; Öst. Wb.
3, 383
f.; Dwb
7, 1909
.