panschen,
V.;
zum Wort:
Dwb
7, 1423
.
1.
›etw. zusammenrühren, ballen‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
ballen
(V.) 2.

Belegblock:

Voc. inc. teut.
s iijv
(
Speyer
um 1483
/
4
):
Panschẽ Turgis [...] cõgregatio [...]. Panschẽ zu samen Turgere Turgescere.
2.
›jn. schlagen‹.
Bedeutungsverwandte:
schlagen
 1.

Belegblock:

Schmidt, Hist. Wb. Elsaß
21
(a.
1516
).