pallasch,
der
;
aus
russ.
palásch
,
poln.
palasz
(
Dwb
7, 1412
), auch andere Herkunftsauffassung denkbar (
Kluge/S.
1989, 523
).
›langes, einschneidiges Schwert‹.

Belegblock:

Stieler
1, 88
(
Nürnb.
1691
):
Ballasch / der / Acinax, romphæa: Scythicæ originis est. [...] Ballasch est etiam gemma pyropo æmula, coloris cremesini, ejus virtutis ut iram et libidinem frenet.
Ebd.
191
:
Hodiè autem Pallasch / est rhomphæa, latus acinaces, ut gladii Persarum: non tamen incurvatus sed rectus, das Schlachtschwert.
Schulz/Basler
2, 295
(
seit 1616
).