morgenlich,
Adj.
1.
s.
morgen
(
der
) 1.
2.
›nächstfolgend (vom Tag gesagt)‹; vgl.
morgen
(Adv.).

Belegblock:

Bechstein, M. v. Beheim. Evang. Mt.
6, 34
(
osächs.
,
1343
):
Darumme sult ir nicht sorcveldic sîn ûf den morgelîchen tag.
Kurrelmeyer, Dt. Bibel
4, 62, 23
(
Straßb.
1466
):
Du vnd aller dein samenung stet einhalb vorm herren
.
vnd aaron sunderbar an dem morgenlichen tag.
Ebd.
5, 46, 6
:
es ward getan do der morgenlich tage was komen saul der schickt das volck in drei teyle.
Bechstein, a. a. O. Joh.
12, 12
.