mesgeld,
das
.›Gebühr für das Aus-, Abmessen, Abwiegen meßbarer (meist: schüttbarer) Güter‹;
vgl.
1
messen
(V.) 1; 2, geld
(das
) 2.Rechts- und Wirtschaftstexte.
Belegblock:
Ziesemer, Marienb. Konventsb.
257, 3
(preuß.
, 1411
): 1 sc. messegelt. item 6 sol. traglon.
Rudolph, Qu. Trier
376, 3
(mosfrk.
, 1400
): ist man von yglichme malder [saltz] [...], schuldich zu zolle eynen penning und zu mesgelde eynen penning. Dat mesgelt ist unser herren der scheffen.
Buch Weinsb.
2, 138, 31
f. (rib.
, 1565
): vor 2 malder kalx und mesgelt 2½ gl.
Ebd.
343, 30
(1577
): das sie etwas mehe vom salz und korn mesgeltz namen, dan von alters bruchlich.
Loose, Tuchers Haushaltb.
24, 36
(nürnb.
, 1510
): also czalt ich fur die 30 meß [holcz] czu 5 ℔ 10 ₰ und das meßgelt facit 19 gulden.
Krebs, Prot. Konst. Domkap. Protokoll,
7985
(nalem.
, 1524
): daß man
von frids wegen sollich clainfug meßgelt solle inen verfolgen lassen. Gehring, Würt. Ländl. Rechtsqu.
3, 596, 14
(schwäb.
, 1588
): ainen yedes malter fruchten, so under dem kornhauß ußgemessen würdet, gibt 4 pfening zoll oder meßgelt.
Bischoff u. a., Steir. u. kärnt. Taid.
501, 44
(m/soobd.
, 17. Jh.
): diejenigen burger so haimlicher weiß handlen und kein waag- und meßgelt geben.
Struck, Joh. Pfannstiel
182, 17
; Gehring, a. a. O.
3, 784, 19
; Rwb
9, 575
.