lolch,
der
;aus
lat.
lolium
(Dwb
).6, 1143
›Lolch, Lolium temulentum L., Taumel-Lolch‹.
Zur Sache:
Marzell
ff.2, 1361
Wortbildungen:
lolchsieb
Belegblock:
Ermisch u. a., Haush. Vorw.
224, 41
(osächs.
, 1570
/7
): luleck heist Salomonswurz
(Teil einer Anweisung zur Herstellung von Wildködern).
Sudhoff, Paracelsus
13, 80, 13
(1525
/6
): so findet er [akerman] so vil weizen hinwider, aber mit dem raden, lolch, papavere [...] und nit an den früchten, die er geseet hat.
Dasypodius
375r
(Straßb.
1536
): Lülch. Lolium, [...], macht schwindelechtig so mans isset.
Maaler
275v
(Zürich
1561
): Lülch oder ratten / Ein vnkraut dem korn schaͤdlich. Area, Lolium. Maͤl aus Lülch. [...]. Lülchsib / Dardurch man den Lülch raͤdet / vñ vom guͦten züg sümderet.
Rot
326
(Augsb.
1571
): Lœle, Diß wort kompt gwiß vom wort lolium her / das wir quatmlülch oder sonst für ein vnkraut verteutschen.
Bremer, Voc. opt.
50185
; 50191
; Dasypodius
5r
; Dict. Germ.-Gall.-Lat.
309, 26
; Marzell
2, 1356
ff.