liechterloh,
(auch
liechterlohen
),
Adv.
›lichterloh, in hellen Flammen‹, vgl.
liecht
(
das
) 1; 2,
lohe
.

Belegblock:

Helm, H. v. Hesler. Apok.
359
(
nrddt.
,
14. Jh.
):
Unse alde vater Moyses | Den pusch sach brinnen liechterluon.
Luther, WA
49, 486, 31,
(
1544
):
Das sehen wir, sie ligen schon im feuer, brinnen liechter lohe, wie Sodom.
Harms u. a., Alberus. Fabeln
157, 17
(
Frankf./M.
1550
):
das wie stroh | Ein gantze Stadt brennt liechter loh.