leutfresser,
der
;
–/-Ø
.
›Menschenfresser, Kannibale‹; meist ütr., dann: ›Gewalt ausübender Kraftkerl; Großmaul, rücksichtsloser Machtmensch‹;
vgl.
leute
 1.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
kannibale
,
menschenfresser
; zur Ütr.:
bluthund
,
mörder
 1; 2,
scharhans
,
unterdrücker
,
wüterich
.

Belegblock:

Schöpper
67b
(
Dortm.
1550
):
Tyrann wuͤterich. bluthundt vnderdrucker lewtfresser.
Luther, WA
10, 1, 1, 620, 17
(
1522
):
Ditterich von Bern oddr Hildebrantt odder Roland, odder wie man sonst dieselben grossen morder unnd leuttfresser nennen will.
Ebd.
10, 1, 1, 621, 12
(
1522
):
Bapst, Cardinal, Bischoff, pfaffen, [...] sind die letzten und mechtigisten kerle, ryßen, leuttfresser und Herodes.
Ebd.
15, 413, 6
(
1524
):
Herodes teutonice ,riß‘, [...] Saxonice ,kerl‘, die grossen leutfresser, ut Dittrich von Bern, qui multa fecerunt.
Ebd.
16, 208, 31
(
1524
):
das er [Herrgott] den Scharrhansen und Leutfressern den mut nimet.
Ebd.
17, 1, 329, 31
(
1525
):
1. Co. 15. mors’, du leutsfresser, ubi nunc aculeus’ mortis, quo yderman perimitur, ubi est?
Dasypodius
323v
(
Straßb.
1536
):
leutfresser, m. anthropophagus.
Luther, WA
10, 1, 1, 630, 3
;
Hulsius
E iiijv
.