landgeding,
das
.
›Rechtsinstanz, Gericht‹; metonymisch: ›Gerichtsversammlung‹;
zu
land
 8,
gedinge
 5.
Wortbildungen:
landgedingbank
(a. 1616).

Belegblock:

Große, Schwabensp.
107a, 20
(Hs. ˹
nd.
/
md.
,
um 1410
˺):
Vorsůmet eyn here sin lant degedinc, da mite ist der liute recht nicht vorsůmet vnz vf ain ander lantgedinc.
Ebd.
127a, 13
:
dechein here sol sin lantgedinc des vriydages han.
Kisch, Leipz. Schöffenspr.
523, 4
(
osächs.
,
1523
/
4
):
Ein erbar man hat geclagt vor dem landgedinge zu einem pauern.
Rwb
8, 405
.