keid,
das
;
zu
mhd.
kîde
›Sproß‹
(
Lexer
1, 1567
).
1.
›Krautsetzling‹.
Bedeutungsverwandte:
kraut
 1.
Wortbildungen:
keidgarten
(15. Jh.),
keidung
(a. 1472).

Belegblock:

Brinkmann, Bad. Weist.
219, 8
(
rhfrk.
,
1567
):
Keit setzen. Das mussen die von Lobenfelt [...] tuen.
Schwäb. Wb.
4, 307/8
;
6, 2282
.
2.
ütr.: ›Kleinigkeit‹.

Belegblock:

Frantzen u. a., Kölner Schwankb.
1, 26, 7
(
Köln
um 1490
):
Ich en moechte urre doch neyrgen en kijt.