kastelan,
das
;
-/-Ø
;
aus
frz.
castellain
(
Rosenqvist, s. u.
).
›kastilisches Pferd‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
pferd
 1,
ros
(
das
) 1.

Belegblock:

Holtzmann, Gr. Wolfdietrich
2188, 4
(Hs.
A. 15. Jh.
):
do hulfen sie den fürsten jungen uf zwen gute kastelan.
Koppitz, Trojanerkr.
164
(Hs. ˹
noschweiz.
,
15. Jh.
˺):
Man zoch im für daz castalan.
Ebd.
4374
:
Sy sprach: ,habt ir an castelan | Verloren, [...] | Für daz ain gib ich üch zway‘.
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 298
.
Vgl. ferner s. v.
5
bar
 1.