kapaunen,
V.
›etw. / jn. kastrieren‹;
zu
kapaun
.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
auswerfen
 4.
Syntagmen
(mit Akk. oder Dat.):
jn. / jm., den / dem hanen / jungen, das kalb k.; gekapaunter han
.

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc Jes.
22, 17
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
der herre wirt dich lasen tragen, als man treget einen gekapunten han.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
131, 16
(
oobd.
,
1349
/
50
):
des kälbleins flaisch ist pezzer wan des hirzes, und wirt ez gekappaunt, sô ist ez noch pezzer.
Ebd.
435, 2
:
der stain wechst in ains hanen magen wenn man in kappaunt nâch drein jâren.
Maaler
84r
;
Schwäb. Wb.
4, 211
;
Schweiz. Id.
3, 401
;
Baumann-Zwirner, Augsb. Volksb.
1991, 70
.