kant,
Adj.
›bekannt‹;
zu
kennen
1.Syntagmen:
k. werden; jm. etw. k. tun
.Belegblock:
Froning, Alsf. Passionssp.
5474
(ohess.
, 1501ff.
): des thet hie mer syn liebe kant, | der susße mylde heylant!
Lindqvist, K. v. Helmsd.
791
(halem.
, Hs. um 1435
): Als uns die geschrifft schon tuͦt kant.
Ebd.
2582
: Durch Cristum hie ist worden kant.
Sappler, H. Kaufringer
6, 16
(schwäb.
, Hs. 1464
): ain ieglich dieb tuot auch das kant.