israelisch,
Adj.
›zum Volk der Juden gehörend, jüdisch‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. jüdisch
Belegblock:
Große, Schwabensp.
138, 7
(Hs. ˹nd.
/md.
, um 1410
˺): wilen do Moyses fůrte daz israhelische volk von Egipto.
Fischer, Brun v. Schoneb.
8694
(md.
, Hs. um 1400
): daz her den israhelischen luten | ein zeichen were.
Dubizmay, kurß zu Teutze
34, 9
(hess.
, 1463
): Lob sey allen seyn israhelischen kindern dem volck das im nehet.
Feudel, Evangelistar
25, 19
(omd.
, M. 14. Jh.
): ich byn nicht gesant sundir czu den schafen dy vortorben syn des israhelyschen huses.
Gille u. a., M. Beheim
148, 336
(nobd.
, 2. H. 15. Jh.
): sagt uns, wie all israhelisch fursten hie weren vallen.
Kehrein, Kath. Gesangb.
1, 29, 3
(Nürnb.
1631
): Die Israelischen Scharen, | Da sie all in der Wuͤsten rauch | Lebten in theuren Jaren.
Schönbach, Adt. Pred.
14, 11
; zu Dohna u. a., Staupitz/Scheurl
255
; Rieder, St. Georg. Pred.
186, 17
; Roth, E. v. Wildenberg
11, 25
; Fischer, a. a. O.
9625
; Feudel, a. a. O.
8, 22
; Gille u. a., a. a. O.
186, 117
.