herladen,
V., unr. abl.
›jn. zu sich einladen‹;
vgl.
her
(Adv.) 1.Belegblock:
Siegel u. a., Salzb. Taid.
336, 12
(smoobd.
, o. J.): Wer gest herlät in frävel, der ist ze wandel nach ieglichem gast 5 ℔ ₰.
Lauchert, Merswin
32, 9
; Rwb
5, 778
.