herladen,
V., unr. abl.
›jn. zu sich einladen‹;
vgl.
her
(Adv.) 1.

Belegblock:

Siegel u. a., Salzb. Taid.
336, 12
(
smoobd.
, o. J.):
Wer gest herlät in frävel, der ist ze wandel nach ieglichem gast 5 ℔ ₰.
Lauchert, Merswin
32, 9
;
Rwb
5, 778
.