handbeil,
das
.›Handbeil, kleine Axt‹;
vgl.
hand
4; 5.Bedeutungsverwandte:
vgl. handakst
handbarte
Belegblock:
Ziesemer, Gr. Ämterb.
61, 16
(preuß.
, 1487
): 1 byndeax, 1 handtbeyl, 1 dechsel.
Peil, Rollenhagen. Froschm.
615, 3430
(Magdeb.
1608
): War offtmals gewesen dabey / | Da man einander auff dem Nacken / | Mit Handtbeylen pfleget zu hacken.
Loose, Tuchers Haushaltb.
131, 20
(nürnb.
, 1516
): dem Hanßen czalt fur ein holczpeihel und fur ein hantpeihel 2 ℔.
Ziesemer, a. a. O.
186, 13
; 298, 26
; Hoffmann, Würzb. Polizeisätze
107, 3
; Zingerle, Inventare
30a, 17
; Schwäb. Wb.
3, 1109
; Öst. Wb.
2, 857
.‒
Vgl. ferner s. v. 1
beil
.