handbeil,
das
.
›Handbeil, kleine Axt‹;
vgl.
hand
 4; 5.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
handakst
,
handbarte
.

Belegblock:

Ziesemer, Gr. Ämterb.
61, 16
(
preuß.
,
1487
):
1 byndeax, 1 handtbeyl, 1 dechsel.
Peil, Rollenhagen. Froschm.
615, 3430
(
Magdeb.
1608
):
War offtmals gewesen dabey / | Da man einander auff dem Nacken / | Mit Handtbeylen pfleget zu hacken.
Loose, Tuchers Haushaltb.
131, 20
(
nürnb.
,
1516
):
dem Hanßen czalt fur ein holczpeihel und fur ein hantpeihel 2 ℔.
Ziesemer, a. a. O.
186, 13
;
298, 26
;
Hoffmann, Würzb. Polizeisätze
107, 3
;
Zingerle, Inventare
30a, 17
;
Schwäb. Wb.
3, 1109
;
Öst. Wb.
2, 857
.
Vgl. ferner s. v.
1
beil
.