gutleute,
pl. t.
›Aussätzige‹; zu
gut
(Adj.) 12v.Wortbildungen:
gutleutacker
gutleutfrau
gutleuthaus
gutleuthof
gutleutmeister
gutleutschafner
Belegblock:
Dasypodius
92
v (Straßb.
1536
): gutleuthaus, n. hieracomeion.
Bernoulli, Basler Chron.
5, 360, 2
(alem.
, 1522
): verbranten ouch der guͦtlúten husz zu Sant Jacob.
Rwb
4, 1336
f.; Pfälz. Wb.
3, 521
; Bad. Wb.
2, 509
; Schweiz. Id.
2, 1717
; Schwäb. Wb.
3, 967
.