grätig,
Adj.
›spitz, scharf‹;
vgl.
grat
 3; 4.

Belegblock:

Kochendörffer, Tilo v. Kulm
5440
(
preuß.
,
1331
):
Ouch ein vil gretik angel | Si ver snidet in den tot.
Schmitt, Fachprosa
67, 27
(
bair.
,
um 1495
):
[nym] gesmeidig angel, die da guet, grätig afferhacken haben.