glunk,
Interj.
schallnachahmend für das Gluckern beim Auslaufen eines Behälters.
Wortbildungen:
glunke
Schweiz. Id.
hierher), 2, 635
glunkeln
glunken
Belegblock:
Alberus
dd ijv
(Frankf.
1540
): flesch [...] quod diffundendo sonitu͂ facit, daß gluͦnckelt.
Lemmer, Brant. Narrensch.
81, 24
(Basel
1494
): So macht der zappf dañ glunck glunck glunck | Das ist eyn zeychen dar zuͦ / das | Gar wenig ist me jnn dem faß.
Bächtold, N. Manuel. Barb.
154, 583
(Zürich
1526
): ir gond nit uf sim weg, | Sonder [...] | [...] | Durch wuͦst, kat, irrig grundlos glunken.
Lemmer, a. a. O.
110a, 111
; Schmidt, Hist. Wb. Elsaß
151
(a. 1494
; 1517
für glunken
).