glan,
der
;glanz
(Dwb
).4, 1, 4, 7593
›Glanz, Glut‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. 1
glamme
Belegblock:
Kehrein, Kath. Gesangb.
3, 98, 5
(o. O. 1517
): Auß meines hertz glen | Sag ich dir [Jesus] lob vnd er
(hier ütr. im Sinne von ›Glut, Innerstes‹).
Mayer, Folz. Meisterl.
36, 49
(nobd.
, v. 1496
): Wie feures glan | Dem salamander gancz kein gran | An seinem leib verseren kan.
Ebd.
84, 121
(1517
/8
): Ewig scheinender lichter glan | Des glancz clorer gotheite.
Haage, Hesel. Arzneib.
7r, 5
(Hs. ˹noobd.
/md.
, E. 15. Jh.
˺): Dar nach nym ain kürbis und bille den in ainen michel tag, und berff daz in ain glannen uncz der taickg pach.