2
gischen,V.;
zu 2
gischen
›fumentare, spumare‹ (Dwb
); dort onomatopoetische Umgestaltung von 4, 1, 4, 5761
jesen
unter Einfluß von zischen
vermutet.›schäumen (vom Bier); Speichel aussondern (vom Menschen); eitern (von Wunden)‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. ausschäumen
beschäumen
ausspürzen
ausspützen
gracken
grünen
herausschwären
schäumen
Wortbildungen:
gisch
Belegblock:
Stieler
1, 610
(Nürnb.
1691
): Das Bier gischet im geringsten nicht.
Lehmann, Rezeptb. A
3559
(pfälz.
, 1470
): wünden, die uff leden [...], die / sere gischen vnd nit wollen üff horen.
Ebd.
3568
: [es] stopffet die adern, daz [sy] ir gischen müßen [...] laßen sin.
Gerhardt, Meister v. Prag
182, 25
(Hs. ˹nobd.
, 1477
˺): so peinigt er in das er gischt
[
schewmetLuther
1545, Mk. 9, 18: ]
vnd zcan claffet. Ebd.
183, 4
: vnd fiel auf die erden vnd weltzet sich vnd gischt (das im der schaum vor dem mund lag).
Eis, Gottfr. Pelzb.
164, 19
(öoobd.
, 15. Jh.
): so scholt du zu hannt, wann der most mit der gyss volfert, den most abcziehen durch einen schlawch.
Lehmann, a. a. O., S.
184
.