getzel,
das
;
zu
mhd.
getzlicheit
›Freude‹
(
Lexer
1, 953
) und zur weiteren etymologischen Zuordnung
Pfeifer
2000, 293
s. v.
ergötzen
.
›Ergötzung, Freude‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
behagelheit
,
bleidschaft
,
genies
 1,
geniessung
,
genüglichheit
 1,
guft
 3,
jolit
,
jubilation
.

Belegblock:

Bömer, Pilgerf. träum. Mönch
2338
(
rhfrk.
,
um 1405
):
das kleynot da mit ich vor zijden | Mich ergetzet han in dem paradise | Und das auch myn getzel was | Da ich in myme lande was.
Tiemann, E. v. Nassau-S. Kgn. Sibille
120, 19
(
rhfrk.
,
um 1435
):
Der konnig hat allezijt sin gezal mit der konnygynnen syner husfrouwen.
Ebd.
137, 31
:
Herre so han ich hie mynen sone / der ist alles myn getzel vnd myn freude.