geraubt,
part. Adj.
›geraubt‹.
Belegblock:
Luther, WA
30, 2, 337, 26
(1530
): wie meisterlich wir euch wollen aus putzen ewer huͤrlin und geraubten eheweiber.
Bauer, Haller. Hieronymus-Br.
31, 26
(tir.
, 1464
): Es sint auch ëleich, die da got oppfern von dem geraubten gut vnd von dem swais der armen menschen.
Maaler
169v
.