gequälen,
V.
›jn. / sich quälen, peinigen‹.
Wortbildungen:
gequäle
Belegblock:
Helm, H. v. Hesler. Apok.
22855
(nrddt.
, 14. Jh.
): Daz sie hie irarnen | Alles daz sie dort misgetuen. | (Bezzer ist dort eine cleine muen | Dan hir gequeln lange sit).
Gille u. a., M. Beheim
84, 26
(nobd.
, 2. H. 15. Jh.
): Wann du pist doch ain muter zwar | aller erberm und auch ain gar | susser trast der gequalten.
Goedeke, P. Gengenb.
155, 106
(o. O. um 1521
): So kumpt es vnß so saur nit an | Got geb ob dselen in der hell | Sitzen vnd liden groß gequell.