geprächt,
das
.1.
›Lärm, Geschrei, Tumult‹; zu
pracht
1.Belegblock:
Gille u. a., M. Beheim
453, 2011
(nobd.
, 2. H. 15. Jh.
): Von schüssen es vil laut erkracht. | es waz ain über lauts gebracht.
Haltaus, Liederb. Hätzlerin
1, 91, 35
(schwäb.
, 1471
): Mit geprächt | Wöll wir uns rottiern in ain taberne.
Lemmer, Brant. Narrensch.
44
, Titel (Basel
1494
): Gebracht ī der kirchē.
Mollay, H. Kottanerin
16, 25
(moobd.
, 1439
/40
): da deücht mich aber wie ein grosz geprecht vnd ain gerumpel mit Harnasch an der tuͤr wër.
Fastnachtsp.
196, 19
(o. O. v. 1486
): weret den pauren ir groß geprecht.
Wiessner, Wortsch. Wittenw. Ring.
1970, 64
; Maaler
169r
; Schwäb. Wb.
3, 378
.2.
›Prunk, Pomp, Glanz, Pracht‹; zu
pracht
2; 3.Belegblock:
Hübner, Buch Daniel
4126
(omd.
, Hs. 14.
/A. 15. Jh.
): Sie sungen mit gebrechte.
Mayer, Folz. Meisterl.
49, 31
(nobd.
, v. 1496
): Unnd dor mit het ein groß geprecht, | Das man es dan fur kunst auff nem.
Gille u. a., M. Beheim
104, 210
(nobd.
, 2. H. 15. Jh.
): da pliess man dy trumeten auff, | das her pesamelt sich zu hauff, | es was an grass geprachte.
Ebd.
324, 17
: vil graffen und ach hern, | paide riter und knechte, | es waz ain grass geprechte.
Haltaus, Liederb. Hätzlerin
2, 68, 324
(schwäb.
, 1471
): Das dritt hoch edels geschlecht, | Das viert grosz Reichtumbs geprächt.
Bächtold, N. Manuel. Papst
33, 51
(Zürich
1525
): Der tod ist mir ein guͦt wiltbrät, | Dardurch mine diener und mine rät | Mögend füeren hohen gebracht | In allem wollust tag und nacht.
Spechtler, Mönch v. Salzb.
28, 25
(oobd.
, 3. Dr. 14. Jh.
): er ist krump und ungeslecht, | wo er richt sein falsch geprecht.
Sappler, H. Kaufringer
5, 166
.