genügig,
Adj.,
in adv. Verwendung auch
genügiglich
.›genügend, ausreichend, zufrieden, genügsam‹;
vgl.
genug
1; 2.Bedeutungsverwandte:
vgl. genüchtig
Syntagmen:
jn. g. machen
›jn. zufrieden stellen‹, jm. g. tun
›jm. Genüge tun‹.Belegblock:
Karsten, Md. Paraphr. Hiob
12334
(omd.
, 1338
): Wan geantwurtet hatte Got | Genugeclich an allen spot.
Feudel, Evangelistar
29, 14
(omd.
, M. 14. Jh.
): Wy vil knechte syn gnugek brotes in mynes vater huse, sundir ich vorterbe hy von hungere.
Baumann, Bauernkr. Rotenb.
193, 14
(nobd.
, n. 1525
): das der ausschußnan statt der gemaind daran gnugig sein mocht.
Sachs
7, 347, 29
(Nürnb.
1558
): Ist doch niemandt genügig mit | Sollichin wanckeln glückes gaben.
Winter, Nöst. Weist.
2, 832, 3
(moobd.
, 1499
): der ist dem andern schuldig genuegig ze machn.
Baumann-Zwirner, Augsb. Volksb.
1991, 344
; Dietz, Wb. Luther
2, 79
; Schwäb. Wb.
3, 371
; Schweiz. Id.
4, 702
.