genügig,
Adj.,
in adv. Verwendung auch
genügiglich
.
›genügend, ausreichend, zufrieden, genügsam‹;
vgl.
genug
 1; 2.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
genüchtig
.
Syntagmen:
jn. g. machen
›jn. zufrieden stellen‹,
jm. g. tun
›jm. Genüge tun‹.

Belegblock:

Karsten, Md. Paraphr. Hiob
12334
(
omd.
,
1338
):
Wan geantwurtet hatte Got | Genugeclich an allen spot.
Feudel, Evangelistar
29, 14
(
omd.
,
M. 14. Jh.
):
Wy vil knechte syn gnugek brotes in mynes vater huse, sundir ich vorterbe hy von hungere.
Baumann, Bauernkr. Rotenb.
193, 14
(
nobd.
,
n. 1525
):
das der ausschußnan statt der gemaind daran gnugig sein mocht.
Sachs
7, 347, 29
(
Nürnb.
1558
):
Ist doch niemandt genügig mit | Sollichin wanckeln glückes gaben.
Winter, Nöst. Weist.
2, 832, 3
(
moobd.
,
1499
):
der ist dem andern schuldig genuegig ze machn.
Baumann-Zwirner, Augsb. Volksb.
1991, 344
;
Dietz, Wb. Luther
2, 79
;
Schwäb. Wb.
3, 371
;
Schweiz. Id.
4, 702
.