gemeinmärk,
das
.›Gemeindeeigentum an Grund und Boden‹;
zu
gemein
(die
) 1.Belegblock:
Leisi, Thurg. UB
7, 223, 28
(halem.
, 1380
): Uf dem akker ze dem vallentor, da des dorfs gemain merk anstosset.
Argovia
4, 256, 38
(halem.
, 1400
/1450
): Der vmbkreis vahet an vf dem Stalden [...] vnd got [...] vnz an das gemein merk in den markstein.
Müller, Alte Landsch. St. Gallen
183, 31
(halem.
, 1525
): Zum achten grife man inen in ir gmeinmerk.
Bad. Wb.
2, 361
; Schwäb. Wb.
3, 340
; Schweiz. Id.
4, 390
.