gemeinmärk,
das
.
›Gemeindeeigentum an Grund und Boden‹;
zu
gemein
(
die
) 1.

Belegblock:

Leisi, Thurg. UB
7, 223, 28
(
halem.
,
1380
):
Uf dem akker ze dem vallentor, da des dorfs gemain merk anstosset.
Argovia
4, 256, 38
(
halem.
,
1400
/
1450
):
Der vmbkreis vahet an vf dem Stalden [...] vnd got [...] vnz an das gemein merk in den markstein.
Müller, Alte Landsch. St. Gallen
183, 31
(
halem.
,
1525
):
Zum achten grife man inen in ir gmeinmerk.
Bad. Wb.
2, 361
;
Schwäb. Wb.
3, 340
;
Schweiz. Id.
4, 390
.