gelesen,
V., unr. abl.
›etw. (z. B. ein Buch, das Evangelium) lesen‹;
vgl.
lesen
3; 4.Belegblock:
Froning, Alsf. Passionssp.
7488
(ohess.
, 1501ff.
): dye besten bucher, dye ire ye gelaß, | dye froßen ehem dye schaben.
Palm, Veter Buoch
29, 18
(schles.
, Hs. E. 14.
/A. 15. Jh.
): Vmbe das wolde theodorus nie kelch in die hende genemen noch ewangelium gelesen.
Chron. Nürnb.
5, 694, 13
(nobd.
, E. 15.
/A. 16. Jh.
): da man den brief und bekantnus alle gelas indem gericht.
Sachs
16, 425, 33
(Nürnb.
1568
): Als der keyser die schrifft gelaß, | Vernamb er klerlich wol und daß | Der alchamist und frembd künstner | Ein Venediger gewesen wer.
Bolte, Pauli. Schimpf u. Ernst
1, 14, 7
(Straßb.
1522
): da er den Brieff gelaß und die Augen gesahe in dem Buͦchlin, da fiel die Gnad Gottes uff in.
McClean, Havich
326
(moobd.
, Hs. 15. Jh.
): dennuch was im unerchant | was daran geschriben was, | do er dy potschafft gelas.
Williams u. a., Els. Leg. Aurea
21, 12
; Wiessner, Wortsch. Wittenw. Ring.
1970, 66
.