enula campana,
die
;aus
lat.
inula
›Alant‹
(Georges
).2, 411
›Alant, Inula helenium‹; als Heilpflanze gebraucht.
Zur Sache:
Marzell
ff.2, 1012
Belegblock:
Fischer, Folz. Reimp.
45, 239
(Nürnb.
1482
): nym [...] enulam campanam, turmentilam [...]: ydes ein halb uncz.
Broszinski, Minner. Chir. Parva
84v, 11
(halem.
, 2. H. 15. Jh.
): mach ein salb [...] Rp. achori, enule campane, seuibom [...], tuͦ darzuͦ ein wenig wachs.
Fischer, a. a. O.
44, 345
; Broszinski, a. a. O.
78v, 33
.