decoquieren,
V.;
aus
lat.
dēcoquere
›abkochen, abschmelzen, verdauen‹
(
Georges
1, 1927
).
›kochen, verkochen; etw. abkochen, erhitzen‹.
Wortbildungen:
˹
decoct
,
decoction
,
decoctur
˺ (dazu bdv.:
einsiedung
,
geköcht
).

Belegblock:

Sudhoff, Paracelsus
6, 73, 30
(
1528
):
dise misch zusamen und decoquirs in sein alte stat, daraus mach ein anken.
Ebd.
10, 567, 30
:
zerlaß das wachs und colophonia mit dem oel, [...] laß decoquiren bis auf ein hert pflaster art on verbrent.
Broszinski, Minner. Chir. Parva
84r, 8
(
halem.
,
2. H. 15. Jh.
):
Rp. cardamomi vnd rutensaft [...] stoss, decoquiers vnd schlachs durch, tuͦ des ein tropffen in das or, so wirt dir bass.
Rot
303
(
Augsb.
1571
):
Decoct. Decoction. Decoctur. Ein einsiedung oder gekoͤch / wie man in den Apotecken thuͦt.
Sudhoff, a. a. O.
10, 448, 22
;
13, 30, 24
;
13, 195, 13
.