decoquieren,
V.;
aus
lat.
dēcoquere
›abkochen, abschmelzen, verdauen‹
(Georges
).1, 1927
›kochen, verkochen; etw. abkochen, erhitzen‹.
Wortbildungen:
˹decoct
decoction
decoctur
einsiedung
geköcht
Belegblock:
Sudhoff, Paracelsus
6, 73, 30
(1528
): dise misch zusamen und decoquirs in sein alte stat, daraus mach ein anken.
Ebd.
10, 567, 30
: zerlaß das wachs und colophonia mit dem oel, [...] laß decoquiren bis auf ein hert pflaster art on verbrent.
Broszinski, Minner. Chir. Parva
84r, 8
(halem.
, 2. H. 15. Jh.
): Rp. cardamomi vnd rutensaft [...] stoss, decoquiers vnd schlachs durch, tuͦ des ein tropffen in das or, so wirt dir bass.
Rot
303
(Augsb.
1571
): Decoct. Decoction. Decoctur. Ein einsiedung oder gekoͤch / wie man in den Apotecken thuͦt.
Sudhoff, a. a. O.
10, 448, 22
; 13, 30, 24
; 13, 195, 13
.