bunde,
der
;
–/-n
zu mnd.
bunde, bunne, bonde
›freier Bauer‹ (
Schiller/Lübben
1, 450
).
›freier Bauer‹.

Belegblock:

Sattler, Handelsrechn. Dt. Orden
4, 7
(
preuß.
,
1399
):
zo furte ich di von Wysbuͤ unde dy bunden vom lande zelp vunczende yn myner kost von Gotlant bas kegen Danczke.