brunz,
der
.
›Urin, Harn‹.
Bedeutungsverwandte:
harn
,
seich
; vgl.
brunnen
(
der
) 4,
brunzwasser
,
kamerlauge
,
pisse
.
Wortbildungen:
brunzbecke
(a. 1561),
brunzfas
(a. 1482),
brunzglas
(a. 1519),
brunzhafen
,
brunzstat
(a. 1482),
brunzwadel
.

Belegblock:

Schöpper
114b
(
Dortm.
1550
):
bruntz harn seich.
Sachs
7, 451, 34
(
Nürnb.
1545
):
Leöntophen bepruntzt den löben, | [...] Muß auch der löw vom pruntz verderben.
Schib, Urk. Laufenb.
253, 8
(
halem.
,
1556
):
daß ich vergangner zeitt inn der badstuben vor aller welt den erwurdigen herrn Matheus Oltinger, als man ime gezwagen, sein priesterlich vnd geweicht houbt mit meinem pruntz vnuerschambt mutwilliglich entunehret.
Gleinser, Anna v. Diesb. Arzneib.
1989, 69
;
Schmitt, Ordo rerum
353, 9
;
Brack
a 6v
;
Dasypodius
80v
;
302r
;
Serranus
137v
;
Maaler
80r
;
Alberus
KK jr
;
Hulsius
Q jr
;
Dict. Germ.-Gall.-Lat.
97
;
Schles. Wb.
1, 165
;
Schmidt, Hist. Wb. Elsaß
56
.