brautvater,
der
.
›Vater der Braut‹;
zu
braut
 1.

Belegblock:

Welti, Stadtr. Bern
99, 29
(
halem.
,
1408
):
Ze glicher wis sol ǒch von dishin nieman von enkeinem brutlǒf enkein suppen me geben in kein gesellschaft [...] denn in die stuben, da der bruͥggǒm oder der brutvatter gesell ist.
Preuss. Wb. (Z)
1, 789
;
Schwäb. Wb.
1, 1376
.