bratsche,
bratze,
3
bretze,
die
;zu
mhd.
bratsche
›Schmucknadel‹
(Lexer
), dies aus 1, 343
frz.
broche
›Spieß, Gabel, Schmucknadel‹
(Meyer-Lübke, Roman. etym. Wb.
).1935, 118
›silberne Spange (als Arm- und Brustschmuck des Mannes im Mittelalter)‹.
Belegblock:
Frantzen u. a., Kölner Schwankb.
3, 38
(Köln
um 1490
): Ere hud was zward und vul krakelen; unde hadde vor eren brusten hengende eyne bretzen van blye.
Chron. Köln
1, 350, 4
(rib.
, Hs. 1. H. 15. Jh.
): ein par hendschoin mit broedschen umb sine hende, ein silveren crutz in sinen armen ligende ind ein swert beneden an sinre siden.
Goerlitz u. a., Rechtsd. Schweidnitz
99, 7
(omd.
, 1363
): Al harnasch vnd swert, alle erine toppfe vnd ein gurtel vnd ein brachsche vnd des mannis uingerlin horent zcu dem erbe.
Goerlitz, Magd. Schöff./Posen
145, 19
(omd.
, um 1456
): so gehoren noch wygbilde rechte czu der gerode alle schaffe [...] bancklaken, fyngeren, bratzen, armgolt.
Röhrich u. a., Cod. Dipl. Warm.
4, 424, 18
(omd.
, 1431
): eyne vorgulte krone, eyn vorgult gurtil, vorgulte pfeiffensnure, eyn vorgult vorspan, II vorgulte bretczem und vorgulte knoffil.
Schmitt, Ordo rerum
220, 10
.