borretsch,
der
;
zu
mhd.
boretsch
›Borago‹
(
Lexer
1, 327
), dies über
frz.
bourrache
aus
mlat.
bor(r)ago
, das
arab.
Herkunft ist (
Kluge/S.
1995, 127
).
ein Küchenkraut, ›Borretsch, Borago officinalis L.; Gurkenkraut‹.
Zur Sache:
Marzell
1, 625
 ff.
Wortbildungen:
borretschblume
,
borretschkraut
,
borretschwasser
.

Belegblock:

Menge, Laufenb. Reg.
1935
(Hs. ˹
nalem.
,
um 1470
˺):
Granat öpfel portulacke | Burretsch luter wyssen win | Doch sol er gemischet sin.
Ebd.
5390
:
Ampfer scabyosen krute | Bruche denn fúr ein sunder trute | Knopf wurtze lattich mayoran | Burretsch machtu ouch wol han.
Gleinser, Anna v. Diesb. Arzneib.
1989, 62
;
Schmid, Pilgerreisen.
1957, 407
;
Bremer, Voc. opt.
1, 222
;
Schmitt, Ordo rerum
390, 18
;
Brack
d 9v
;
Dasypodius
20r
;
Serranus
41r
;
Maaler
82v
;
Hulsius
C ijr
;
Dict. Germ.-Gall.-Lat.
92
;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 214
;
Schmidt, Hist. Wb. Elsaß
50
;
Bad. Wb.
1, 295
;
Schweiz. Id.
4, 1507
;
Marzell
1, 625
.