blessecht,
blessicht,
Adj.
›(auf der Stirn) weißfleckig‹;
zu
blasse
.Belegblock:
Ziesemer, Marienb. Konventsb.
293, 17
(preuß.
, 1412
): 5 m. 4 sc. vor eyne rothe blessechte trechtege kobel dem karwansherren [...] gekowfft.
Ders., Gr. Ämterb.
589, 28
(preuß.
, 1414
): 1 blessecht ros mit 2 wysen fusen.
Ders., Marienb. Ämterb.
157, 2
(preuß.
, 1445
): der blessichte Konigisberger mit weissen fussen ouch mit dem ancker.
Pfälz. Wb.
1, 974
.