betrübsal,
die
.›Elend, Not, Bedrängnis; Reue‹;
vgl.
betrüben
2.Belegblock:
Tiemann, E. v. Nassau-S. Kgn. Sibille
157, 29
(rhfrk.
, um 1435
): Jch sehen wol das kein grosser bedrüpsal ist dann armut.
Rieder, St. Georg. Pred.
73, 37
(Hs. ˹önalem.
, 1387
˺): nach der betruͤbsalli und nach der arbait kunt gern únsers herren gnade.
Kurrelmeyer, Dt. Bibel
7, 319, 17
Var. (Straßb.
1466
): Ich bin betrúbet in meiner vbung: vnd bin betrúbet / von der stymm des veinds vnd von der betrúbung
[Var. 1475f.:
betruͤbsal]
des súnders. Morrall, Mandev. Reiseb.
144, 7
(schwäb.
, E. 14. Jh.
): wil och das die cristen múgend farenn durch sin land mit guttem fryd on alle betrúbsele.
Kurrelmeyer, a. a. O.
7, 481
Var.