benaden,
V.;
zum Wort vgl. Verwijs/Verdam
.1, 878
›jm. gnädig sein‹.
Belegblock:
Herborn u. a., Rechn. Jülich
34, 15
(rib.
/snfrk.
, 1398
/9
): Aelff van Alrehove(n) [...], den got benaede.
Loesch, Kölner Zunfturk.
2, 569, 11
(rib.
, 1499
): Heinrych Kessels, dem godt ouch bnaede.