belan,
Interj.;
Schreibform für wol an
; vgl. Dwb
; 2, 62
Zarncke, Brant. Narrensch., S. CXLf.
›wohlan, auf, nun denn‹.
Belegblock:
Schade, Sat. u. Pasqu.
3, 205, 13
(Schwabach
1524
): Belan, ich wils thůn.
Ebd.
272, 8
(Straßb.
um 1545
): blan, so wol uf! die pferd seind schon gesattelt.
Ebd.
279, 11
.