belan,
Interj.;
Schreibform für
wol an
; vgl.
Dwb
2, 62
;
Zarncke, Brant. Narrensch., S. CXLf.
›wohlan, auf, nun denn‹.

Belegblock:

Schade, Sat. u. Pasqu.
3, 205, 13
(
Schwabach
1524
):
Belan, ich wils thůn.
Ebd.
272, 8
(
Straßb.
um 1545
):
blan, so wol uf! die pferd seind schon gesattelt.
Ebd.
279, 11
.