beinbrüchel,
beinbrücher
(letzteres nur für 2), der
.1.
›j., der ein Bein gebrochen hat‹; zu
1
bein
1.Belegblock:
Schwäb. Wb.
1, 803
(a. 1370
).2.
ein Vogel; zu
1
bein
6.Bedeutungsverwandte:
beinbrecher
steinbeis
steinbrüchel
Belegblock:
Bremer, Voc. opt.
44174
(wobd.
, vereinzelt westl. mbair.
, seit 1529
): Ossifragus […] benbrúchel […] beinbrúcher […] Ossifragus est auis quedam, que ossa dimittit et frangit. Vnde (eciam) dicitur (ossifragus) quasi ossa frangens.
Brack
d 7r
; Diefenbach
402
c; Schweiz. Id.
5, 378
.